Furry Tales |
22/10/2021 0 Opmerkingen Waarom een hondenfotograaf?De Korte SamenvattingHonden zijn geen mensen. Wie een opleiding fotografie volgt zal ongetwijfeld een stukje portret krijgen waarin men leert om mensen goed in beeld te brengen. We hebben ook allemaal, in meer of mindere mate, geleerd om te gaan met onze medemens en te zien wanneer iemand op zijn of haar gemak is. Die vaardigheden zijn echter niet zomaar te vertalen naar een goede omgang met honden net als de kennis van een portretfotograaf vaak niet voldoende is om onze trouwe viervoeters mooi in beeld te brengen. Wat je mag verwachten van een goede hondenfotograafEen passie voor honden, een stevige portie geduld, inzicht in hondengedrag, kennis van rastypische eigenschappen en het goed in beeld kunnen brengen van een hond.
Ik vind het persoonlijk enorm belangrijk dat een sessie voor iedereen zo aangenaam als mogelijk verloopt. Daarom zal je van mij op voorhand een aantal vragen krijgen rond het ras, de leeftijd en karakter van de hond, eventuele fysieke ongemakken, kan de hond los of niet, heeft hij het moeilijk met prikkels, heeft hij het snel te warm of misschien eerder snel koud,… De hele planning van de sessie wordt hier op aangepast en waar nodig wordt er gedurende de sessie ook nog bijgestuurd. Dat lijkt waarschijnlijk allemaal best abstract en daarom geef ik graag enkele, al dan niet fictieve, voorbeelden; Roran (mijn eigen reu) – 6 jaar – kruising stafford golden retriever – grote mond, klein hartje, gek op mensen – kan los – heeft het absoluut niet op vreemde honden – voedselgemotiveerd maar begint dan wel te kwijlen – koukleum – redelijk stressgevoelig - geen fysieke beperkingen Gezien de temperatuur gaan we in de koudere periodes van het jaar best voor een sessie in de vooravond omdat dit toch wat warmer is en een koukleum laten liggen in dauw daar wordt niemand vrolijk van. Voor Roran zou ik alvast geen stadssetting voorstellen als eerste sessie maar beginnen met een kort wandelingetje door het bos terwijl ik praat met de baasjes (hypothetisch dus want met mijzelf praten in het bos zou nogal vreemd zijn). Zeer mensgerichte honden ga ik niet direct aanhalen (vergt heel veel zelfcontrole) omdat ik anders meer aan het knuffelen ben tijdens een sessie dan aan het fotograferen. Tijdens het praatje observeer ik de hond om een idee te krijgen van het opwindingsniveau, ik hoor graag of de hond in zijn normale doen is zodat ik straks geen beelden maak waar de hond anders op staat dan die normaal is. We zoeken een rustig plekje waarvan ik weet dat er niet veel passage is om het risico op andere honden te minimaliseren. Ik blijf wel zelf mee de omgeving in de gaten houden, omdat ik zelf een reactieve hond heb is mijn “vreemde honden radar” ook vrij goed ontwikkeld. Tijdens het poseren proberen we zijn blik te lokken met geluidjes, ik wil in deze fase nog geen snoep bovenhalen omdat we anders de hele tijd kwijltjes aan het vegen zijn. Na de eerste fotoreeks is het voor een stresskip als Roran wel fijn om een beetje te kunnen snuffelen terwijl we naar de volgende plek stappen en dus laten we hem rustig doen. We gaan verder tot we hebben wat we willen of tot hij zelf begint aan te geven dat het welletjes is. Daarna is het uiteraard wel tijd voor een uitgebreide knuffelsessie, bij voorkeur met koekjes. Zo is het voor hem een fijne afsluiter van een spannende sessie. Skadi (mijn eigen teef) – 1.5 jaar – Labrador – bijnaam “zot wijf” – ballengek – poseert alsof ze al heel haar leven niks anders doet (eigenlijk is dat ook wel een beetje zo) – kan los maar konijntjes zijn moeilijk te weerstaan – gek van ballen – kan met alles en iedereen overweg – heeft snel te warm - geen fysieke beperkingen De opbouw van de sessie is op zich gelijkaardig maar op vlak van locatie moeten we letten op de aanwezigheid van snel weglopend wild en dus vermijd ik de drukbezochte wildplekjes in het bos zeker en bij twijfel gaat ze aan een fotolijntje. Met honden die gek zijn op water blijven we liefst ook een eindje van beekjes en dergelijke. Op de warme dagen is een ochtendsessie aan te raden aangezien het dan nog koeler is. Belonen met een bal wil ik in haar geval tot het laatste houden omdat het plezier hem zit in het apporteerstukje en hangende tongen zijn niet zo flatterend, ze krijgt dus tussendoor af en toe een koekje. Bij een hond die de bal gewoon graag vast heeft kan belonen met een bal uiteraard wel tussendoor. Verder hoeft er weinig aangepast te worden voor haar. Max (fictief) – 3 maand – Husky – speelse pup – niet zo happig op vreemde mensen – kan niet los – kent geen commando’s Met pups kies ik sowieso voor een rustige locatie en moeten we sowieso zeker rekening houden met het weer, al zal Max, gezien zijn ras, iets minder gevoelig zijn voor koude dan de gemiddelde pup. Ook raad ik hier de kortste sessie aan, vaak is een half uurtje al meer dan genoeg voor zo’n jonge hond. Ik hoor ook graag van de baasjes of ze Max nog kunnen dragen (zowel qua gewicht voor henzelf als of hij dit toelaat) want zo’n jonge pootjes moeten we sparen. Lukt dit niet dan zorg ik voor een locatie waar we dicht genoeg kunnen parkeren en eventueel nog eens kunnen verplaatsen met de wagen. Omdat hij nogal onzeker is naar vreemden wil ik Max op de eerste locatie terwijl ik rustig op de grond zit wel even de kans geven om te komen snuffelen. Daarna mag het baasje het fotografielijntje aandoen en gaan we van start met fotograferen. Ik maak kleine geluidjes om de aandacht te trekken en door het verplaatsen van het baasje kunnen we verschillende poses uitlokken zonder dat Max een commando moet uitvoeren. Soms doen we even allemaal niks en kijken wat hij doet, ook daar komen vaak leuke beelden uit voort. Tussendoor nemen we genoeg tijd om te snuffelen, even te spelen met het baasje, een kort stukje te stappen,… zo blijft het voor Max ook leuk. Ook hier blijft gelden; we stoppen vóór het te veel wordt voor de hond. In het overgrote deel van de gevallen kunnen we de sessie zo aanpassen dat beelden kunnen maken zoals jullie ze zien in mijn portfolio. Soms lukt dat echter niet en dan bespreken we samen andere mogelijkheden dat kan een studio sessie zijn maar bijvoorbeeld ook het afhuren van een privé speelweide. Zoals je ziet wordt elke sessie echt op maat van de hond uitgewerkt. Dit is ook de reden dat ik geen twee sessies na elkaar plan of een “shootdag” aanbied (met uitzondering van studiosessie maar studiofotografie is uiteraard een stuk gecontroleerder). Heb je nog vragen rond de voordelen van een hondenfotograaf of mijn manier van werken? Stel ze gerust hieronder of neem contact op via mail.
0 Opmerkingen
|
AuteurEline woont samen met haar man, 2 honden, 2 kippen, 6 vissen, 5 mossels, 2 kikkers, 1 kreeft en een hoop vliegende gelegenheidsgasten in de rand rond Gent. Archieven
December 2023
CategorieënAlles English - Photography Tips English - Smartphone Nederlands Fotografie Tips Nederlands Over Mij Nederlands - Over Mij Nederlands Smartphone Fotografie Hondenfotografie blog voor leuke foto's van honden of een fotoshoot met je andere huisdierIn deze blog deel ik graag mijn ervaring tijdens sessies hondenfotografie. Tips om zelf aan de slag te gaan met een fotoshoot met je huisdier zodat ook jij leuke foto's van je honden kan maken komen ook aan bod. Iedereen kan mooie dierenfoto's maken je moet alleen weten hoe.
|